Stoðirnar í lífi mínu....

eru að gefast upp, þá er ég að tala um fæturnar á mér. hnéin eru víst búin að fá nóg, af mér. Ég fór semsagt til bæklunarlæknis í morgun eftir að vera búin að bíða lengi eftir tíma, og þar fékk ég að vita að þau væru búin að fá sig full södd af of mikilin þyngd í alltof langan tíma, brjóskin farin að nuddast saman og ekkað meira drasl, allavega spurði læknirinn hvort hann mætti prófa að sprauta sterum í hnéið til að vita hvort það gagnist ekkað, já já sagði ég allveg grunlaus um hvað væri í vændum. Djöf... var vont þegar að hann sprautaði úr þessari hrossasprautu sinni, þegar að hann hafði lokið verki sínu leit hann á  mig og sagði, deyfinginn fer svo úr í nótt og þú verður töluvert verri í nokkra daga, og svo tekur það mánuð að komast að því hvort ekkað gagn hafi verið af þessu eða ekki. semsagt töluvert verri ég er það strax, með hræðilega verki í hnéinu sem hann sprautaði í svo að ef þetta er skárra heldur en bíður mín í nótt þegar að deyfingin fer úr að þá held ég að ég vilji ekki komast að því hvernig þetta á eftir að verða. Það fylgir þessu líka skemtilega mikil ógleði og slappleiki og auðvitað verð ég pirruð þar sem að ég er með stanslausa verki í hnéinu ( thank god fyrir að hann prófaði bara annað þeirra i einu, því annars væri ég í hjólastól núna). og já rúsínan í pylsuendanum er sú, að svona verð ég þar sem eftir er, og mestar líkur á að þetta versni bara með árunum. Frábært og eina manneskjan sem ég get kennt um er ÉG sjálf. FRÁBÆRT. ég er farin í aðhald, nei breita lífstílnum því að ég tel að ef ég næ að koma mér niður í kjörþyngd að þá minkar að sjálfsögðu álagið á hnéin. Svo SKAMM, SKAMM. Svala.

 

Eigið yndislegan dag dúllurnar mínar..... 

Athugasemdir

[Unnur R. H., 1.6.2008 kl. 13:51]

Við skulum vona Svala mín að þetta virki eitthvað, svona miðað við að hrossasprauta var notuð Hafðu það sem allra best elsku dúllan mín