Þorláksmessa..........

vei jibí jólin eru á morgun mikið hlakka ég til eða þannig. ég var úti að keyra áðan og það er frekar hált úti, og ég stóð sjálfa mig að því að óska eftir því að einhver keyrði á mig eða ég útaf eða bara eitthvað, og það er hræðilegt, kanski ekki útaf sjálfri mér, heldur vegna þessarar yndislegu dóttur sem ég á, ég var að vona að ég gæti haldið grímunni á lofti og þóstt hlakka ógeðslega til jólananna þó ekki væri nema fyrir dóttir mína, en það er ekki að takast, þetta er eiginlega loka tilraun mín til að losna við þessar vondu tilfinningar að skrifa þær frá mér hér. Eg vil EKKI vorkun eða neitt svoleiðis, það er ekki það sem ég sækist eftir. Kanski skrítið að blogg hér svona opinskátt um þunglyndið en ég er skrítin. Þunglyndið er kanski likt kyrkislöngu vefur sig um heilan og herðir svo alltaf smá meira að þar til að þið vitið hvað. ég heyri púkan á hægri öxl syngja, þú ert ljót,feit,heims og allt í þessum dúr, en svo er sá góði á vinstri öxl að reyna að milda þetta aðeins, það er kanski til ófríðari manneskja en þú, þú ert nú ekki svo veit lengur heldur bara þétt og já þú ert ekki einstain en samt ekki allveg heiladauð en málið er bara að hann hvíslar og hinn syngur hásöfum og háf falskur svo það pirri mann meira. maður gengur um allan daginn og sparkar í sjálfan sig og talar við sjálfan sig líkt og maður myndi aldrei gera við neinn annan skrítið en samt svo satt. við hvern annan myndi maður byrja að seigja við hann um leið og maður sér hann, nei mikið rosalega ertu hallærisleg/ur ég myndi nú reyna að gera eitthvað  í þessu og vona að kraftaverkin gerist enn? ég bara spyr?.

 

þarna er hún ein og gærtur

vill ekki gráta en grætur samt,

kanski hættir það á morgun,

nei hún grætur enn, afhverju græturðu

ekkert svar, nema grátur

 

svo eru tárin búin og hún líka

búin af þreytu og sorg

sorgin var af þreytunni og þreytan af sorginni

það er skrítð, en samt búið.