Vaknaði í morgun...

Og komast að því að þetta er svona einn af þessum dögum, þar sem allt er svart (amk. mjög dökkt) ég var glaðvakandi en samt að reyna að opna augun, þau vildu það ekki og einhver rödd skipaði mér að draga sængina betur upp fyrir haus og bara liggja þar og bíða eftir því að það komi betri dagur, en ég ákvað að vera dugleg og opna augun, ég leit í kringum mig í herberginu og var að gá að einhverju vissi ekki allveg hverju, vissi bara að mér var ekkað svo kalt, það var myrkur í herberginu ég leit svo á barna rúmið og þá sá ég skýringuna á því að mér var svo kalt, lifandi hita pokinn minn var í sínu rúmi, þar kúrði hún með sængina sína og svaf svo vært. það var yndislegt ég vissi þá að ég gæti farið á fætur og tekist á við daginn, ég gæti það fyrir hana. Það er svo skrítið að bara við það að taka ákvörðun um að takast á við daginn að þá það eitt var nóg til að mér liði betur og varð bjartsýnni með að eiga ágætis dag. En samt er einhver pirringur í mér, skapið svo sveiflótt það þarf orðið ekker til að feikja mér upp allt og allir fara í taugarnar á mér, sem segir mér í hvaða jafnvægi ég er=engu. Þegar að allir í kringum mig eru orðnir að fíflum að þá ætti ég að fara að skoða sjálfa mig verulega. Þetta bitnar svo á þeim sem mér eru kærastir, ég verð svona þessi óþolandi mamma stöðugt gargandi, Fyrirgefðu Hanna. og Svo verð ég svo ömurlega leiðinleg dóttir, allt að hjá mér og allt mömmu og pabba að kenna, og vera systir get ég ekki þarf alltaf að vera að ráðleggja þeim hvernig hlutirnir eiga að vera og hvernig ekki því jú ég veit auðvitað betur, Maður er eiginlega þannig að maður eyðir deiginum í það af finna sér einhverja ástæðu til að vera pirraður og gerir allt sem maður getur til að finna ekkað að hjá öðrum.

 

Jæja í allt aðra sálma. Ég heyrði í gær að stelpan mín fór allt í einu að hágráta, ég stekk upp rík inn í herbergi, þar sat hún og hágrét samt sá ég að hún var allveg heil, þannig að ekki hafði hún dottið, svo ég spyr hvað sé að, Hún segir ég vil horfa á aðra mynd mamma, ég hafði látið lion king í fyrir hana og akkúrat þarna var múfasa (ljóna pabbin) dáin og búið að reka Simba (ljóns ungann) í burtu og hún brást bara svona sterkt við þessu stelpan, Ég varð að setjast hjá henni og horfa með henni á myndina og reyna að ústkýra fyrir henni boðskap myndarinnar og segja henni að Múfasa hefði bara farið til englanna og að simbi færi aftur heim. Mér brá samt því ég hélt að börn hefðu ekki þann tilfinningalega þroska að geta grátið yfir sjónvarpi. það var greinilega misskilningur hjá mér. 

Prófa nýja hluti......

Nú er ég að prófa nýja hluti, í verkefninu við að sofa. ný liðna nótt reyndi ég að liggja í rúmina til kl 06:00 þó ég hafi vaknað kl 03:00, það var ógeðslega erfitt að liggja þarna andvaka, en ég verð að reyna kanski með tímanum mun ég ná þá að sofna aftur, það eina sem ég gat þá gert í nótt var að liggja og dáðst að minni fallegu dömu, sem svaf svo vært, þannig að ég lá og horði á þá fallegustu sjón sem til er meðan að hausin á mér var á fullu og var að segja mér að ég þyrfti að vera að gera svo rosalega margt, og það væri bara letið að vilja sofa meira, bara aumingjar þrá meir svefn, ég reyni að hlusta á púkann sem segir mér þetta, heldur hinn sem segir, svala ef þú hvílir þig ekki þá á endanum muntu missa vitið og þá gerirðu sko ekkert gagn, heldur verður meiri byrði á fólkinu þínu. Það er ekkert grín þegar þeir eru að rífast ( ég er ekki með ofheyrnir, heldur er ég að meina að ég sé að rífast við sjálfa mig). það er einn vinur sem mér langar virkilega til að eignast, mig langar svo mikið til að verða vinkona sjálfrar mín, Ég tel að þegar að það hefur gerst að þá muni hlutirnir ganga betur.

 Ég ætla að leyfa ykkur að kynnast því hvað gerist þegar að ég lít  í spegil.

Í hvert skipti sem ég lít í spegil, fæ ég kaldan hroll niður eftir bakinu á mér við það að sjá viðbjóðin sem í speglinum er. ég hreinlega gæti ælt. Einu sinni var ég alger kelirófa og elskaði það að snerta einhvern og vera snert (ekki að tala um kynferðislega, bara faðmlag eða halda i hendina á einhverjum). ég var einnig alltaf glöð,hlæjandi og bara skemmtileg stelpa. En í dag ef einhverjum verður það á að koma við mig, kippist ég til og líður hræðilega mér finnst svo vont að láta koma við mig, og það skiptir engu máli hver það er allir fyrir utan dóttir mína eru á þeim lista að meiga ekki koma við mig án þess að mér líði illa, finnst ég hafa smitað fólk af viðbjóðnum sem ég er, stundum verð ég bara reið við fólk, kann það ekki að passa sig , svona viðbjóður er smitandi. Ég er ekki allveg hætt að hlæja eða gera grín, en það hefur minkað rosalega mikið. oft er ég bara það langt niðri að ég reiðist fólki fyrir að láta einsog kjánar veit fólk ekki að lífið er alvarlegt. Þið haldið kanski að ég sé að djóka með þessu en svo er ALLS ekki, en þó þetta sé í hausnum á mér að þá reyni ég að láta ekki á því bera og tekst það ágætlega, reyni að líta alltaf vel út, fólk feirlar sig nefnilega alltaf á því að ef þú lítir vel út að þá hljóti þér að líða vel, en í alvöru þá er ekkert sama sem merki þar. Ég get líka hleigið og látið einsog kjáni, en langað til að sofna svefninum langa. Það er til máltæki sem er svona : Ekki er allt sem sýnist. og það er rétt.

Ég er líka svona einfari, eiginlega enga vini, mestalagi 2 hérna á Ak, og svo einhverja vini sem eru eiginlega ekki vinir mínir heldur mömmu, ég á engan vin á mínum aldri sem ég get hringt í og spurt hvort að hann/hún vilji koma og gera ekkað með mér nema barsfaðir minn, sorglegt. einhvern veigin hefur mér tekist að hrekja alla frá sem hafa viljað tengjas mér vináttu böndum oft hef ég ekki hugmynd um hvað gerðist en bara allt í einu er búið að loka á mig, það er sennilega einginn jafn fær í að taka því að vera sagt upp eins og ég, mér hefur verið sagt svo oft upp og af fólki sem seigir venjulega engum upp, auðvita hefur mér verið sagt upp af karlmönnum, vinum og jafnvel fjölskyldu meðlim en mér hefur einnig verið sagt upp af Geðlækni, lögfræðing og núna seinast af magasérfræðingnum. Ég er örugglega með svona stimpil framan á mér sem segir: SEGIÐ HENNI UPP. Ég hlít að vera geimvera eða ekkað, svo ólík öðru fólki en tekst samt að plata því ég fékk útlit einsog mannvera, svoldið stóran galla reyndar.

 

eigið góðan dag, passið ykkur á geimverum og uppsagnaraðlinum 

AA- Ekki fyrir alla...

Ég tel að AA-sé ekki fyrir alla, allstaðar er sagt þu verður ekki edrú nema að þú farir í gegnum sporin og hendir þér á hnéin í tíma og ótima, ég hef verið innan AA-samtakana sko mér finnst gott það sem þau eru að gera og veit að þetta hjálpar mörgum og hefur reynst flestum eina leiðin til bata frá bakkusi, AA bókin er mjög góð og fræðandi, fyrir alla ekki bara alkahólista. því þessi sjúkdómur bitnar ekki bara á þeim veika heldur leggur hann líf allra  í kringum þig í rúst líka, það fólk þarf að leita sér hjálpar, það eru til samtök fyrir aðstandendur og heiti það al-anon og fleiri líkt og f.b.a (fullörðin börn alkahólista) svo er til al-atín sem er fyir er fyirr yngstumeðlimina og meira og meira. Ég er ekki að segja að AA-stefnan sé ekki rétt, reyndar mæli ég með henni við flesta amk þá sem vilja hlusta, Það sem ég er hinsvegar að segja er að maður má aldrei alhæfa neitt, Seinasta sumar fór ég í mína 3ju meðferð, þetta skiptið fór ég í heila meðferð, Ég fór í AA- geriði allt sem mér var sagt að gera og fór einaferð í gegnum sporin og leið mér mjög vel á eftir, ég var með AA-fólkinu og var það allt yndislegt við mig, til að byrja með, svo tæpri viku áður enn að ég verð 5mánaða (í Edrú mennsku), Rakst ég á bakkus  og ég féll, það var svo sárt og erfitt,,,, 2 dögum eftir fallið kom ég mér inn á AA-fund en rakst þar á vegg, enginn heilsaði mér og það eina sem ég fann var kuldi, þetta kom mér í opna skjöldu, því tólfta sporið, kveður á um að maður eigi að bera út boðskap samtakana og hjálpa öðrum til að losna frá áfengisbölinu, ég fór út, ég hélt neyslunni áfram í svona c.a. mánuð, á þeim tíma hafði ég gert 2 aðrar tilraunir til að fara á fund en sami kuldin ríkti þarna. en eftir þennan mánuð í neyslu sá, ég reyndar það sem ég vissi að ég gæti engan vegin lifað lífi með bakkusi, þó ég væri ekki á fylleri ( í þeim skilningi að drekka áfengi) að þá var ég á sterkum verkjalyfjum, róandi við kvíðanum og á svefnlyfjum, ekkert af þessu er leyfilegt fyrir alkahólista, Ég hætti sjálf, tók ákvörðun um að ef ég ætlaði að halda lífi og sleppa við það að eyðileggja lif allra annara að þá væri stopp merkið þarna, Ég sem sagt hætt og hef blessunarlega séð/ hef fengið að vera edrú síðan 18 janúar/08, einn dag í einu, Ég geri samt ekkert annað en að vera í sambandi við minn æðrimátt og leita til hans, Ég sagði ekki vera á hjánum í tíma og ótíma, það sem ég meina að persónulega finnst mér, ekki vera nein regla um það hvenar að maður biður, maður finnur það best sjálfur, ef einhver segir við mig krjúptu á kné og biddu, ég gæti svo sem gert það en ef manni er sagt að biðja að þá kemur það ekki beint frá hjartanu. Æðri mátturinn minn er samt mjög góður og þolinmóður við mig, en er ég auðvitað að vinna í brestum mínum og í 9. sporinu, með hjálpinni að þá hefur mér einnig tekist að hætta að reykja, hef verið laus við það í mánuð.

Vona að þið hafið skilið það sem ég var að fara,

Samt endilega kynnið ykkur starfsemi AA-samtakana og starfsemi SÁÁ í Íslandi, ég ætla að benda á að við skulum vera þakklát fyrir að hafa svona gott sjúkrahús (vog) hér á Íslandi, Starfsfólk þar er yndislegt, og hvergi annarstaðar þarft þú ekki að greiða fyrir innlögnina, það er unnið frábært starf hérna á Íslandi til að hjálpa okkur frá Bakkusi, ef þið þekkið einhvern eða eruð sjálf að kljást við bakkus að leitið ykkur þá að hjálp, kynnið ykkur sjúkdóminn og leiðina til bata. og þó að ykkur verði á og fallið að þá verðið þið að vita að það eru hetjurnar sem leita sér aftur hjálpar, ég horfi ekki á manneskju sem hefur farið kanski í 20 meðferðir sem aumingja, heldur dáist ég að einstaklingnum fyrir að gefast ekki upp og halda áfram að reyna. 

Rekst á veggi.

Svo virðist sem ég sé stanslaust að rekast á veggi, í morgun ver ég til doksans míns, bara til þess að við yrðum ósammála, Ég fór að tala við hann um svefnleysið hjá mér og hann vildi þá ólmur að ég færi að taka inn svefnlyf, ég bennti honum auðvitað á að það gengi ekki upp. ég óvirkur alkahólisti á ekki að taka inn svefnlyf, þá sagði hann, Fíklar misnota ekki svefnlyf, svo spurði hann gerðir þú það nokkurn tíman, ég sagi ég var farin að taka 2*2 á nóttu, hvað er það annað en að misnota. Hann sagði svo jú við skulum samt prófa og skrfaði upp á 10tbl fyrir mig, ég tók það, ekki allveg viss hvernig mér leið, fór og leysti það svo út, Ég ákvað þegar að ég kom heim að prófa að taka 2 og leggja mig, ég vaknaði aftur eftir tæpa 3 tíma. og það eina sem ég hafði út út þessu er vanlíðan og ekkert nema vanlíðan, ég finn að ég er ekki allveg skýr í hausnum enþá, æji bara vont, en þetta sagði mér að ég mun ekki geta notað þetta og vil það ekki. þetta kveikir í löngun hjá mér til að fara og ..................... Svo ég hugsa að ég láti pabba gamla bara fá þetta , hann hvort eðer notar þessa gerð af svefnlyfi og við erum hjá sama lækni öll fjölskyldan. Svo þar er einn veggurinn, ég hljóp á vegg er ég talaði seinast við magasérfræðinginn minn, ég hef ákveðið að leita suður í þeim efnum. Ég ætla ekki að falla aftur í einhverja vitleysu, ég lagði ekki á mig allt það sem ég er búin að ganga i gegnum með því að hætta, bara til þess eins að falla, nope. fyrr skal ég aldrei sofa, kanski einhver ykkar hugsar það er til fult af öðrum lyfjum sem gætu hjálpa og eru ekki fíknvaldandi, ég er á 3 lyfjum úr þeim hopi, og vaki samt,

En þá er það bara að gefast ekki upp, Veit ekki hvernig ég á að halda áfram svona svefnlaus en sjáum til. 

Að gefast upp.

Ég sver það ég er að gefast upp, Ég er alltaf að reyna að breyta mér og verða að betri manneskju, en það virðist vera nákvæmlega sama hvernig ég breyti mér þessi fjölsk. mín er aldrei ánægð með neitt sem ég geri og virðist reyna stöðugt að finna ekkað að mér, Dóttir mín hefur einnig breyst mikið á þessu mánuði sem ég lét hana í burtu frá mér, Hún hlýðir mér engan vegin og ögrar mér stannslaus, hún er farin að taka upp á því að bíta mig, slá til mín og er farin að sparka í dýrin sem er í kringum okkur. Veit ekki hvað ég að gera í þessu, ekki má ég beita aga, eða svo virðist sem ekki hérna á heimilinu og hjá pabba. Afhverju þurfa allir að skipta sér af? Ég bað ekki um það, það væri ágætt ef ég bara fengi að ala mitt barn upp einsog ég vil. Getur fólk ekki treyst því að ég geri það sem ég tel að sé best fyrir hana, Ég elska enga/nn jafn mikið og hana, ég vil henni allt það besta, sko ég var ekki til staðar fyrir hana þegar að ég var í neyslu, En ég hætti, ég hætti líka að reykja og ég er búin að vera að reyna að bæta mig, Mér varð á og ég hef oft ekki dottið út af línunni hledur hrunið af henni, en ég reyni að bæta fyrir brot mín, engum hefur samt dottið í hug að stoppa og segja mér að ég sé að gera vel eða að fólk sé stolt af mér, Ég hef tekið stökk breytnigu á síðustu mánuðum. Ég veit samt allveg og ég er ekki að fara framm á að mér veriði fyrirgefið öll mín mistök, sumt er ófyrirgefanlegt en ég er að reyna að bæta mig, nennir einhver að taka eftir því. Ég hef ekki sofið heila nótt síðan að ég veit ekki hvenar en samt er ég ekki búin að gera það sem hefði verið svo auðveldara fyrir mig, fara til læknis og fá svefnlyf, nei ég er að berjast, mig langar bara til að fá að búa EIN með dóttur minni (ekki það að ég sé að vanþakka það sem mamma og óli hafa gert fyrir mig/okkur) ég þarf bara að fá að spreyta mig sjálf, Ég hef reynt að sýna ósérhlífni og vera dugleg að gera fyrir aðra, ( vil samt ekki að neinn stökkvi á fætur fyirr mig og klappi fyrir því að ég geti gert ekkað fyrir aðra). Mig langar samt að geta launað mömmu það sem hún hefur gert fyrir mig og umborið, og ekki verið að leyta mér af íbúð og finna leið til þess að búa, því ég veit að það myndi fara illa í hana, hún vill auðvitað ekki missa stelpuna af heimilinu og ég hef allveg trú á /þó mér finnist það ekki í lagi að  þau líti á hana sem dóttur sína en ekki barnabarn, hvenar á ég samt að fara að hugsa um það sem mig langar að gera og hvað ég vill fá útúr lífinu? Ég veit samt allveg að fjárhagslega get ég eiginlega ekki búið sjálfstætt.

Ég er ekki sjálfsagður hlutur þó sumir virðast telja mig það. Mér þykir vænt um alla í fjölskyldunni það er ekki vandamálið og það mun ekkert breyta því, en mér getur samt sárnað. Ég reyni að stoppa og hrósa öðrum og dáðst að fólki. ég geri það ekki af kvöð heldur af þvi að það lætur mér líða vel. 

Hvað er fegurð?

Eftir hverju farið þið þegar að þið ákveðið að einhver eða eithvað sé fallegt? Falleg manneskja, hjá mér er ekki útlitið heldur það sem er þar fyrir innann, maður hefur oft hitt einhvern sem er kanski ekki svo fríður að sjá í fyrstu en um leið og þú hefur kynns viðkomandi að þá verður hann/hún falleg, og svo öfugt þú sérð einhvernn einstakling sem er afar fríð/ur að sjá og svo er þú hefur kynnst viðkomandi að þá verður hann/hún ljót. við höfum öll lent í þessu held ég, en samt eru við enn að dæma fólk áður en að við kynnumst einstaklingnum. Fallegur hlutur, er ekki endilega eithvað sem hefur kostað morðfjár. er úr ekta gulli, ekta demantur, orginal mál verk o.s.fv það þarf ekki að hafa kostað mikið. bara ekkað sem kemur frá hjartanu, Mér fannst yndislegt um dagin, þegar ltila daman mín kom með visnaða gleymerei /blómið (kann kanski ekki að skrifa nafnið rétt) og rétti mér, og það var dýrmæt gjöf fyrir mig afþví að það kom beint frá hjartanu. Fólk er stanslaust að keppast um að gefa dýrustu gjafirnar og flottustu hlutina, það keppist svo um þetta að það getur einginn hugur fylgt gjöfinni, afhverju þurfum við alltaf að vera að keppast hvort við annað og reyna að vera alltaf betri og meiri en aðrir? Persónulega að þá er mér allveg sama /eða allt að því þó ég fengi einga afmælis gjöf bara ef fólkið sem mér þykir vænt um og ég elska komi til mín, eða tali við mig, það þykir mér vænna um og er mér meira virði.

 

Ástin eru svo falleg, það er fátt fallegra en ástfangið par, nema kanski sofandi barn. Mér þykir svo vænt um að hafa verið þarna í brúðkaupinu fyrir viku. því Ástin, hamingjan og gleiðin skein svo sterkt frá brúðhjónonum að þetta varð óendanlega fallegt. Systir mín getur ekki talist grönn/ekkert frekar en ég. En samt var hún óendanlega FALLEG, ég fékk allveg gæsa húð (sem sannar mál mitt að þétt fólk er líka fallegt), Og mágur minn er líka myndalegur (ef ég má dæma það). Ég hef ekki geta hætt að skoða myndirnar af þeim úr brúðkaupinu. Það var svo mikil gleði og hamingja í veislunni að allir voru rosalega fallegar mannverur, allveg sama hver það var. Þar sem er ást og hamingja er þar er fegurð.

 

Tek eftir.

Ég tek allveg eftir að ég bloga allveg á skakk og skjön við alla aðra, ég tala um það sem sýr að mér og skiptir mig máli, það sem ég hugsa um og mínar skoðanir, (ekki það að ég sé svona rosalega upptekin af sjálfri mér), afhverju ég geri það er afþví að: Ég get ekkert gert neitt í öðru, ég bjarga ekki þjóðinni, ég lækka ekki bensín, ég er ekki lögreglan, eða þingmennirnir okkar, ég get eingum breytt nema sjálfri mér. Oft hef ég verið spurð að því hvert mottó mitt með lífinu sé: ef ég fæ að vera aðeins betri í dag en i gær að þá er markmiðinu náð. veit þetta er væmið.

Vá í gær var ég ekkað að vafra um á Youtube og rakst þar á mjörg yfirnáttúrulega hæfilekaríka stelpu, þessi umrædda stelpa vann britten got tallent arið 2007, Vitið ég hágrét yfir þessu, þessi litla dama er aðeins 6ára gömul, en röddin og fegurðin, á ekki til orð yfir þetta, hún heitir connie talbot ef þið viljið sjá hana sjálf, ef fólk er ekki sannfært um að það séu til einglar, endilega sjáið þá hana, bara VÁ.

 

Ég var spurð að því í gær, hvað ég hefði gert til að ná þessum árangri andlega, ég hugsaði mig um sagði svo ætli ég hafi ekki bara fundið hamingjuna, hver er hún? Lítil stelpa sem ég kom í heimin fyrir um 4 árum, þegar að við stoppum og hugsum um hvað við eigum og verðum þakklát fyrir það, Það er ekkert sjálfgefið að geta átt barn, þó manni langi til, Það er manneskja sem stendur mér mjög nærri sem er búin að vera að reyna heil lengi. Það er eingin þá meina ég Einginn sem mér finndist að ætti meira skilið að eignast barn en hún, Hún var fædd til að verða móðir, ég verð bara reið þegar að ég hugsa svo um þessar konur sem ekkert vit er í og vilja eða nenna ekki að vera mæður að þær drita niður börnum, sem lenda svo á Barnavendarnefnd og hún þarf að koma þeim fyirr. grrrrrrrrrrrrr ég verð reið. þetta er óréttlátt.

Ég hef líka verið að taka breytingum með eitt, ég er hætt að leyfa fólki að vaða yfir mig og misnota góðmennsku mína, maður verður að setja fólki takmörk. Við meigum ekki taka neinum sem sjálfsögðum hlut, við viljum ekki vera tekin sem sjálfsögðum hlut.

 

Stolt

Ég er bara rosalega stolt af sjálfri mér í dag, Nú er komin mánuður síðan að ég hætti að reykja og mér finnst það yndislegt, hélt mér tækist aldrei að hætta að reykja en sko þetta geta allir, En ég einsog flestir aðrir hef bætt á mig síðan að ég hætti en ólíkt mörgum mátti ég sko alls ekki við því, er alltof þung, en það stendur til bóta, nú er sumarið að renna í garð og þá verður yndislegt að vera úti, það var yndislegt veður hérna í höfðuborg norðursins í gær, enda var dóttir mín búin að koma mér út á leikvöll í gær, svo var þetta litla skott úti allan dagin það mátti aldrei fara inn, hvaðan fá þau þessa orku? já á leikvöllin kl 8 í gærmorgun, þaðan að gefa öndunum brauð, svo komum við heim og þá reif hún afa sinn út á leikvöll aftur, svo kom hann henni heim en þá dró hun mig út að hjóla og vorum  við að því í dágóða stund, svo held ég á henni gargandi og veinandi inn, (hún var sko ekki á því að fara inn) og fékk ég hana til að borða smá svo kom hinn afi hennar og þá dró hun hann út að hjóla og svo fórum við á rúntin og á leikvöll, Vá hvað ég var búin í gærkveldi og auðvitað sú stutta líka, enda vorum við báðar sofnaðar kl 19:30 í gærkveldi og svaf hún til 06:15 í morgun en ég var vöknuð kl 04:00. En þetta er allt saman yndislegt elskurnar mínar. Nú er ég að fara að drýfa mig í sjúkraþjalfun.

Að kafna úr frekju.

Vá afkvæmið mitt er að kafna úr frekju. Ég er að verða ráðalaus með hana núna, veit ekki hvað kom yfir hana hún var ekki svona erfið við mig. Svo er ég að reyna að láta hana skyrlja að já er já og nei er NEI, ég forðast að nota orðin kanski og sjáum til því börn skilja þau ekki. en mér er ekkert að ganga þetta of vel, við búum inni hjá mömmu minni og fósturpabba og þau láta allt eftir henni, bara smá tár og þá er hún komin með það sem hún vildi, ég er samt alltaf að skamma þau fyrir þetta, það þýðir ekki að ég banni ekkað og svo leyfi þau það bara ef hún kreystir út tár, en þau hunsa óskir mínar með það. svo heimsækjum við oft pabba minn og þar er sama sagan hún er litla prinsessan hans og má allt og stjórnar öllu gjörsamlega og þannig er þetta líka hjá pabba hennar (hann býr einnig í foreldra húsum), þar ræður hún ríkjum lika enda eina barn föður síns og eina barnabarnið í þeirri fjölsk. Þannig að ég virðist vera sú eina sem er að reyna að ala barnið upp þannig að hún verði ekki óþolandi og eigi möguleika á því að eignast vini í framtíðinni, ef hún heldur áfram á þessari braut að þá mun ekkert annað barn nenna að hanga með henni, Ég veit ekki hvað ég á að gera,, ef ég gæti bara farið á leigumarkaðinn eða keypt, og verið ein með hana þá væri möguleiki á að hemja hana.

Ég ætla að taka það strax framm að ég elska hana meira en allt, og það er einmitt þessvegna sem ég vil taka á þessu hennar vegna, það er ekki hollt fyrir neinn að vera svona frek/ur. Hún er mér allt, og ég reyni að vera henni eins góð og ég get, öskra ekki á hana, tek ekki í hana og hef aldrei gert, ég reyni frekar að láta hana horfast í augu við mig, þegar að ég tala við hana og ég tala skýrt og hægt þannig að hún nái því sem ég er að segja. og ég gef mig ekki þó hún láti ill, og trúið mér hún lætur illa stundum, það getur verið erfitt að hlusta á grenjurnar og sjá fýlusvipinn hennar, en maður má samt ekki leyfa þeim að stjórna okkur foreldronum....        Ef þið eigið einhver ráð eða ekkað, endilega deilið því með mér.................. Svona rétt áður en að ég missi vitið

Lífið.

Oft hef ég stoppað, horft yfir líf mitt og spáð hver tilgangurinn væri með því að þurfa að upplifa allan  þennan sársauka og gremju sem ég hef upplifað, það er á þessum stundum sem mig langar til að enda líf mitt, en í alvöru það er ekki valkostur því í janúar 2004, kom lítl prinsessa í heimin sem mér ber skylda að hugsa vel um og láta henni líða vel, þannig að ég má ekki dvelja of lengi í eymdinni, Ég veit ekki hvort ekkað betra tæki við ef maður tæki sitt eigið líf, ég held það yrði jafnvel erfiðara, enda hefði ég sennilega ekki kjarkin í það heldur, Mér hefur tekist undan farið að spá í það að það væru fleiri sem myndu líða fyrir það ef ég gerði það, ég er ekki ein í heiminum þó ég upplifi mig svolítið þannig stundum, Sumir festast algjörlega í því að sjá vankanta hjá öðrum og sí bendandi á þá en þræta svo fyrir sína eigin galla. Við skulum horfa í okkar eigin barm áður en að við dæmum aðra eða ráðumst á þá með beittum tungum.